Zaburzenia urojeniowe u osób starszych

Urojenia bardzo często dotykają osoby starsze, które są podatniejsze na zachorowania ze względu na swój wiek oraz ogólną kondycję psychofizyczną.

Czym są urojenia?

Są zaburzeniami myślenia, czyli przekonaniem chorego o istnieniu zjawisk wydarzeń wokół niego, które naprawdę nie istnieją. W odróżnieniu od schizofrenii, nie występują tu halucynacje słuchowe. Pewne zdarzenia oczywiście mogą występować, jednakże osoba nadaje temu nieadekwatne znaczenia, ponadto  fałszywe osądy powodują, że chory nie da sobie ich wyjaśnić, że to co myśli nie ma miejsca w rzeczywistości i nie dzieje się naprawdę. Jest głęboko przekonany o prawdziwości swoich racji, wierzy w nie i uważa, że nikt poza nim tego nie dostrzega. Często zdarza się, że osoba starsza sądzi, że wszyscy są przeciwko niemu bądź chcą z niej zrobić chorego. Pojawiają się przypadki, gdzie poza rodziną, która ,, się od niego obróciła” na listę trafiają także inne osoby a także instytucje, lekarze czy personel szpitala.

Uporczywe zaburzenia urojeniowe dotyczą najczęściej urojeń:

–  prześladowczych, gdzie chory uważa, że inni ludzie (członkowie rodziny, przyjaciele, znajomi) chcą go  skrzywdzić i spowodować jego cierpienie – dołącza do tego uczucie obserwowania przez innych,

– ksobnych, chory jest przekonany, że gesty, rozmowy, rozmowy innych osób a także wypowiedzi w radiu, telewizji czy gazecie dotyczą jego osoby i są skierowane przeciwko niemu,

– bardzo często zdarza się, że osoby starsze są przekonane o tym, że ktoś ich okrada – ktoś kradnie im prąd, korzysta z jego nieobecności i wchodzi do mieszkania a następnie coś zabiera, bądź przekłada miejsce przedmiotów a następnie nie pamięta gdzie je położył, oskarżając o kradzież innych,

– kolejnym, częstym urojeniem jest odczucie dotyczące trucia seniora – uważa, że ktoś dosypuje mu trucizny do jedzenia czy picia,

– wielkościowe, czyli przekonanie nieadekwatne do rzeczywistości – wysokiej pozycji społecznej czy wręcz władzy,

– hipochondryczne, czyli przekonanie o ciężkiej, śmiertelnej chorobie bez odniesienia w rzeczywistości.

Warto wspomnieć, że osoby z zaburzeniami urojeniowymi mogą dobrze wypełniać swoje codzienne zadania a dopiero skierowanie uwagi na obszar objęty urojeniami pokazuje innym nieadekwatność myślenia i wynikające z niego konsekwencje.

Kiedy wybrać się do specjalisty?

W przypadku, kiedy obszar urojeń zaczynają znacznie dezorganizować codzienne funkcjonowanie pacjenta. Ponadto, szybka pomoc konieczna jest w sytuacji, kiedy urojeniom towarzyszy poczucie lęku, braku celu i sensu w życia czy też myśli samobójczych. Osoba chora bardzo często nie ma poczucia choroby i tego, że powinna sięgnąć po leczenie.

POWRÓT >>