Alzheimer

• Marta Sokołowska
• 6 lat ago
• Categories: Bez kategorii, Blog, Poradnik opiekunki

Choroba Alzheimera to choroba neurodegeneracyjna, która prowadzi do otępienia. Jej nazwa pochodzi od nazwiska Aloisa Alzheimera, który w 1907 roku po raz pierwszy opisał przypadek Augusty D., cierpiącej na to schodzenie.  Jej przyczyny oraz powstawanie nie zostały do końca poznane. Na Alzheimera chorują najczęściej osoby starsze, który ukończyły 65 rok życia, dlatego tak często wiązana jest z mniejszą sprawnością umysłową z powodu wieku. Proces choroby powoduje uszkodzenia w korze mózgowej, co w konsekwencji prowadzi do kłopotów z mową, pamięcią czy myśleniem. Alzheimer to dolegliwość, która rozwija się bardzo powoli i z czasem powoduje problemy w życiu codziennym. Zaburzenia pamięci i obniżenie ogólnej aktywności psychicznej u pacjenta stopniowo narastają i prowadzą do coraz większych problemów. Dołączają się zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni. Chorzy wielokrotnie dopytują się o dzień i godzinę oraz zaczynają się gubić w dotychczas znanym sobie otoczeniu, np. w drodze do domu, w parku lub na sąsiedniej ulicy. Dochodzi również do częstszych zmian nastroju, narasta niechęć do podejmowania jakichkolwiek czynności i apatia. W tym czasie często osoby te są odbierane przez otoczenie jako przygnębione, a nawet depresyjne.

Przebieg choroby można podzielić na trzy okresy – otępienie lekkie, umiarkowane i głębokie.

• Otępienie lekkie – charakteryzuje się zaburzeniem pamięci, lecz nie ogranicza on samodzielnej egzystencji chorego. Pojawiają się częste zadawania tych samych pytań, kłopoty z przypominaniem sobie pewnych zdarzeń. Chory często szuka przedmiotów, ma trudności w znalezieniu właściwego słowa oraz w zapamiętywaniu krótkich informacji. Pojawiają się także problemy z liczeniem pieniędzy czy prostymi działaniami matematycznymi. Zaburzenia zachowania w tym okresie są nieznaczne, jednakże mogą wystąpić takie zachowania jak: apatia, drażliwość, obojętność czy depresja.
• Otępienie umiarkowane – w tym okresie narastają trudności w samodzielnym funkcjonowaniu chorego, co staje się coraz bardziej zauważalne przez bliskich i otoczenie. Na tym etapie chory gubi się w znanej okolicy, zapominają imion bliskich osób, mają problemy z wykonywaniem prac domowych i z trudem radzą sobie z bardziej złożonymi zadaniami. Pojawia się także problem z rozpoznawaniem znajomych osób. Ponadto, chory zaczyna mieć objawy niezrozumienia mowy. Nasilają się także zaburzenia zachowania pod postacią nasilonej apatii, drażliwości czy depresji. Pojawia się także bezsenność i trudności w zasypianiu. W tej fazie potrzebny jest nadzór i pomoc drugiej osoby.
• Otępienie głębokie – na tym etapie choroby wymagany jest nadzór drugiej osoby, chory nie rozpoznaje bliskich osób, zanika także umiejętność przypominania sobie. Zasób słów robi się coraz bardziej uboższy. Chory nie potrafi już sam się ubrać, trafić do domu. Przestaje także dbać o higienę osobistą. Zdolności werbalne oraz możliwości poruszania się ulegają dużym ograniczeniu. W sferze zaburzeń psychicznych pojawia się agresja i niepokój. Stopniowo zanikają reakcje na bodźce zewnętrzne. Niezbędna jest całodobowa opieka pielęgnacyjna.

Nie są znane czynniki, które wywołują pojawienie się u danej osoby choroby Alzheimera – wskazuje się jednak na pewne predyspozycje genetyczne u niektórych z nich. Jakie są zatem czynniki ryzyka zwiększające prawdopodobieństwo choroby Alzheimera? :

• starszy wiek,
• płeć żeńska,
• cukrzyca,
• posiadanie członka rodziny z tą samą chorobą,
• niskie wykształcenie – krótki czas nauki.

Osoby z chorobą Alzheimera powinny być pod opieką specjalistów – lekarza rodzinnego, neurologa, psychologa. Pierwszym symptomem kierującym pacjentów do lekarza są kłopoty z pamięcią, które zauważają zazwyczaj najbliższe osoby. Ważne są regularne wizyty – w zależności od stopnia postępowania choroby należy dobierać odpowiednie dawki leków. Ponadto, bądźmy czujni, reagujmy oraz dostosujmy swoją uwagę i opiekę do pogłębiającego się stanu zdrowia chorego.